Como noutras ocasións, imos elaborar unha serie de capítulos co obxectivo de sensibilizar e concienciar en materia de igualdade.
Para esta serie, tomaremos como “soporte” coñecidos refráns e expresións típicas de Galicia, que nos encantan, porque poderíase dicir que tamén “nos definen”; porque son verdadeiros tesouros culturais, transmitidos a través de xeracións, e que reflicten a sabedoría e experiencia do noso pobo. Todo un legado cultural que se converte en valiosas leccións (sempre vixentes) sobre valores tan importantes como a esperanza, o optimismo, a adaptabilidade, a resistencia, a resiliencia, etc.
- Neste I capítulo: Nunca choveu que non escampase
Tradución literal ao castelán: “Nunca llovió que no escampase”.
Ven sendo equiparable ao refrán castelán: “No hay mal que cien años dure”, pero cunha connotación de maior esperanza de que a “mala racha” non dure moito.
Puro testemuño do optimismo e a resiliencia arraigadas na nosa máxica terra.
Porque nun territorio tan afeito á choiva, ven a dicir que as etapas malas non duran sempre, que teñen un final. Transmite a valiosa idea de que, por más intensa que sexa “a tormenta”, pasará, e tras dela, chegará o sol.
Frase chea de esperanza, que nos recorda que incluso tras os momentos máis escuros, acaba asomando a luz no horizonte.
Tamén se usa para cando “a tormenta” fai referencia a alguén que está cun enfado moi forte, recordando que se lle acabará pasando, e, como a choiva, acabará remitindo.
Como resumo: unha mensaxe que inculca o beneficioso que resulta manter a calma, a paciencia, a enteireza e a esperanza para afrontar as dificultades e esperar tempos mellores.
E xa que que o obxectivo é falar de igualdade de xénero, e que esta expresión está moi unida á natureza, aproveitamos para recordar á muller do rural galego.
Porque neste ámbito, os costumes e as tradicións fortemente arraigadas fixeron aínda mais difíciles os cambios, e as mulleres das aldeas galegas tiveron que enfrontarse a moitas barreiras sociais e culturais para poder avanzar, aínda despois da chegada da democracia e cunha Constitución (1978) na que xa se recoñecía a igualdade de dereitos para toda a cidadanía.
Nas últimas décadas acadáronse avances significativos, e agora elas participan de forma activa na vida social e económica.
No rural, cada vez son mais as cooperativas lideradas por mulleres.
A historia das aldeas galegas é una historia de resiliencia e de esperanza, como ven resume a expresión obxecto deste artigo.
Percorreuse un longo camiño, pero aínda queda moito por facer, segue a ser necesario traballar na erradicación das desigualdades persistentes e na construción dunha sociedade mais xusta.
Pois iso, forza rapazas, que “nunca choveu que non escampase”.
Se precisas apoio ou apoio técnico, podes contactar co no noso Gabinete de Igualdade:
[email protected]
981 555 888
Descarga aquí o artigo completo!
